Ερωτικά…!
Την προκαλούσε
σαν τελευταία
επιθυμία της η απόκτηση
εξάπτει!...
Πάνω στα θέλω της
αποκτά
μια συνοικία
σκέψεις;...
Την γέμιζαν ζωής
αδειάζει
φορεσιά, αναπαράγει σαν μία
εκδήλωση
πιο πλούσια ποίησης του
αντιδρά!
Την έψαχνε της
έφτιαχνε
το δώρο της…;
Μη μου στερεί, στα χείλη
η έκφραση
να στάζει σαν βροχή
να έχει στεφάνι...!
Μέθης.
Σε υλικό ξεπέρασμα
η ηθική της!
Δεν ήρθε με τον ήλιο
άνοιξαν
δίκτυα και δικαιώματα
σε κρίσεις
αρχών, τα δόγματα;...
Δεν έλαμψαν
αυθεντικά, τις σκέψεις μας
τεμάχισαν
σε έναν εμφύλιο σπουδών
οι γνώσεις;
Σε αμφισβήτηση ουσίας
η διάκριση
του γνωστικού, σε φρόνημα
διαμάχης
υπέκυψε σε "αισθήματα"
φιλοσοφικά φθηνά
μας παράγουν...!
Κρίσεις.
Το όνειρο μου
έκλεβε
αφής;... Το χέρι της
χώριζε
τη νύχτα απ' την έκφραση
πιο πλούσια!
Δεν θυμάμαι.
Το βλέμμα;… Γέμιζε
την αφθονία της
ψυχής σε φθορές
αίσθησης
μοιάζουν, μυστήρια
έρεβος και
μεταφυσικής!...
Δεν θ’ ασχοληθώ.
Αισθητικά…;
Μες τα χαλάσματα
ερείδεται
η «έξοχη,» υπερβολών
απρόβλεπτα
τα στήθη της σε πρόκληση
διογκώνουν!...
Θάλασσες, εξόργιζαν
ερωτικά;...
Αποδοκιμαστική
σαν κύμα
προς ακτές ερεθισμών
ρυθμούς;…
Ανάστατους, εντάσεων
οι φόβοι
επαλήθευαν ανέμων!...
Την ντροπή.
ΜΕΓΑΛΟΠΟΙΉΜΈΝΑ.
(μικρό διήγημα)
Δίπλα της, διαιρώ, μερίδια απ’ του απέραντου χώρου της σαν τα ποτίζει να φρουρεί, σιωπές, δεν εκτέλεσε, στέκονταν όρθια δίχως να επαναστατεί απέναντι τους μένει, ένα καράβι μουδιασμένων ανέμων, ταξιδιάρικα όνειρα, απορρίπτει!...
Ευαισθησίες σε αποτελέσματα ενός θαλάσσιου βυθού που ποτέ δεν άγγιξε ούτε πλησίασε την ομορφιά… ακτής…;
Ενέκρινε σε αυτό το νανούρισμα παφλασμών τάιζε και πότιζε γεύση υφάλμυρου υγρού, σε ερεθισμούς ψυχής γεμάτο δάκρυα, η σχολή της, δάκρυα εμπιστεύεται και εμπορεύεται του χώρου έντονα προκαλούσε στο φτωχό πνεύμα της δεν ταξίδεψε, άνοιξης, υπάρχουν τα άνθη και η ομορφιά χαράς ξερής της ξέρει… να ερημώνει.
Ερημώνει…, άνοιξη...;
Σε αυτό, το πλούσιο περιβάλλον λόγου σε έκφραση ψυχής, κατασκευάζεις, σε ελάχιστη ποσότητα ρευστού στάζει, δίχως σχήμα, απλώνει κι επικάθεται στο πρόσωπο της ρέουν σταγόνες από αποθηκευμένα στο μόχτο βροχής βρίσκει… δόξα υδρορροής σταλαγματιών τα μάτια της;…
Απ’ τα μάτια της μαζεύω να γεμίσω τη στέρνα ψυχή, που δεν ξεχείλισέ.
Ελέγχω, με προσοχή, εξετάζω να φιλτράρω στη μεγάλη ιδιότητα του νου μου που ανακρίνει ξεσκεπάζοντας τα χρόνια, ξεσκίζει… χρόνια, που δεν φρόντισε να δημιουργεί σπουδαία...;
Με αυτά προσπαθεί να εκφράζεται να είναι, στα πιο ασήμαντα ο τρόπος που ταξιδεύει
Αρπάζοντας, στην κάθε χειμωνιάτικη αρχή ξεθαρρεύει και ξεθωριάζει να κρατεί όνειρα, μόνο στις φαντασίες αντέχουν αν ρωτήσεις φρενάροντας, τα βράδια...;
Στην παραγωγή της φαντασίας κι αυτά, ψήνονται, στο χειμωνιάτικο σκοτάδι… αν ορμήσεις καταπίνοντας την εισδοχή σου σπουδαστή, σκότους στα εσφαλμένα το βλέμμα άνοιξης, δεν θα ψάξω για να γεμίσεις δικές σου κρυψώνες, χειμωνιάτικες… κρυψώνες στις μοναξιές της παγωνιάς τις υποθέσεις, μη αφήσεις.
Κατρακυλώ, στα ξεκούραστα βλέφαρα σου βρίσκω κακοπάθειες νύχτας σου, να βαραίνουν στιγμές και υποθέσεις των σιωπών, ξέρεις καλά να αποδίδεις σε αδυναμίες σιωπών, δεν γίνομαι της καταπόνησης, υπάρχουν κουραστικά συναισθήματα, δυσάρεστης κόπωση ψυχής, μένεις, στην ατονία των σκέψεων και οι σκέψεις;...
Φύγανε, τρώγοντας… τις κουρασμένες, μη υπάρχουν.
Τις απορρίπτω, στο σύνολο, τις διαμορφώνω, στον επίσημο εορτασμό σου, ελευθερώνω απονομές, δεν καταδιώκω αλυσίδες σε επίσημο εορτασμό κατάδικων, δεσμών!...
Επισημότητα και τυπικότητα σε περιορισμένα και έγκλειστα μυαλά, σε απομόνωση, ταξίδια, δεν χρησιμοποιώ, ψυχής δίχως όραμα, πως ν’ αποδίδουν;
Αυτό, το ερμηνεύεις σε παράβαση τα «φωτιζόμενα» δίχως εισόδημα κρατούμενου ανταποκρίνεσαι στους πιο έντονους, χειμώνες, ακολουθούν, σε κρίσεις, θ’ αφήσω, του άγραφου νόμου σε παράβαση και αδιαφορίες διαμένεις… μόνιμα!...
Καλλιεργείς, ενοχές στις καταιγίδες διαμοιράζεσαι, πράξεις, σε ασφάλειες κατήγορων γλιστρώ, δεν αποδίδουν έτσι κουράστηκαν… και στα δυσάρεστα που αναφέρθηκες, τα ωραία…;
Δεν καταγγέλλω , αν γνωρίζεις κι εκφράζεις ασυλλόγιστα, δεν καρποφορούν, γεμίζουν, περιπέτειες οι χειμώνες σου, καταστρέφουν, γνησιότητα στους χειμώνες…;
«Μαργαριτάρι» σε ενοφθαλμισμό ψυχής φανερώνουν, όνομα σου, μη δηλώνεις.
ΠΡΌΧΕΙΡΟ.
Ουρανόσταλτα βέλη φώτιζαν, τα μάτια της, η είσοδος που άνοιγαν οι κεραυνοί;...
Σκοτάδια φώτιζαν, μετρούσαν... βάθη τους έσκαβαν, σκηνές σε σκέψεις κατρακυλούσαν με τις στιγμές καρφώνονταν, ουράνιες σχισμές διεύρυναν, χάος τους;...
Σε αυτή,... την πλατεία, άπειρη η παιχνιδιάρα…ηλεκτρικής εκκένωσης, διαγωνισμών σε ηλεκτροπληξίες έκθεσής μας παρουσίαζε, έρευνες;!...
Κάτω απ' τη στέγη, σύμπαντος, οι λειτουργίες στο βλέμμα και τις σχέσεις... φωτός, οι λάμψεις τους, με ακολουθούν.
Στα χείλη, ψάχνουν
το ιερό…;
Μεθυστικό κι ελκυστικό
το σώμα της;
Φωτιά, στα σταθερά
σημεία της
καταθέτω, την εντολή
φωνής σε
ανάκριση, δεν συνθηκολογώ
στο άγγιγμα
ένα τέλος, μαρτυρίας
δικαστηρίου
σβήνει τις νύχτες
κι αυτή
εφάρμοζαν αλήθειες
σε συνήθειες!...
Ξεπερνούν.
ΒΛΕΜΜΑ ΤΗΣ.
Το πιο ωραίο προϊόν
σε κίνηση
τα μάτια της;... Ταξιδευτής
πιο μακρινής
εικόνας οπτικής... εντύπωσης
μου προκαλούν
κι εκφράζονται, χρωμάτων;!...
Αγύριστη
της άνοιξης, τα μάτια της
τι όνειρα
ποια όνειρα φορτώνουν ποια
δεν φοβίζουν
συμπαράστασής για να σταθώ
της άνοιξης
ως έκφραση, τι έκφραση!...
Ποιότητας η
ομορφιάς ταυτότητα
της ατονίας κόσμημα μη
τα σκαλίζουν!
Μες τα παράξενα οι άψυχες
στιγμές
τι χάδι τους δηλώνου;...
Χάδι!...
Σε αίσθηση, ποιοτική
η μη εκφραστική
των λέξεων αδιάλλακτο
το βάσανο!...
Ιδιότροπο, σφυγμούς της
μυστικότητας
δικό τους μυστικό!...
Ας ξεφορτώνουν.
ΑΝΤΙΛΗΨΗ.
Κάπου εκεί
υπήρχε
στην κατάληξη
αυγής να ξημερώνουν
πάθη;...
Πιο φωτεινά των άστρων
νύχτες της
αγκαλιάζω μα πως, πως
ν’ αρνηθώ πως
να αφαιρέσω ανατίναξης
σε υπόνοιες από
ενδείξεις, εγκαταλείπω
σε εγκατάσταση
φωτός!... Ιδέες μου
γεμίζουν
σε μεγάλη δόση
στοργή
σε σφάλμα,... τυφλό
αμάρτημα!...
Θα τ' αρνηθώ.
ΕΙΚΟΝΑ!
Γυμνή, όπως η θάλασσα
τον άγγιξε
στο σώμα της;…
Απάτες.
Απατηλή, έμπιστου
επισκέπτη
δεν παραδίδω, αγάπης
όνειρα
ανακαλύπτω, τα χορηγούμενα!...
Δύσκολα.
Ιδιότροπο, το πρώτο ξύπνημα
αναριγούσαν
στην πλάτη - του πλανήτη
μυστικά
καρδιάς!... Δίχως φιλί στόχου
η ομορφιά
ολόφωτη, δεν προσεγγίζει
βράδια που
πλήγωναν, το μυστικό:
Ουράνια
σώματα, δεν μας πλησιάζουν
Σελήνης!...
Σεισμοπαθής, διαμέλιζα και
μοίραζα
του επισκέπτη τα βράδια
του πιο συχνού
αναβρασμού, τα σ' αγαπώ;...
Προκλήσεων
στο ηθικό, του μυστικού
κομψό
σαν μια γουλιά του γαλαξία
απλησίαστη
ύψη!... Όρθωνε, κατάρτια
ψήνονταν
ανέμων,... τα πανιά
Κι ο έρωτας;!...
Στο φωτισμό ψυχής πως
να μας σβήνει;...