Εχω περπατήσει
το μονοπάτι της ζωής,
είδα τον ήλιο να ανατέλει
στις φαιδρυάδες πέτρες
άκουσα χρησμούς
και απολλώνειους διθυράμβους.
Περπάτησα αυτό το ανήλιαγο
μονοπάτι της ζωής
μεταξύ σκύλας και χαρυβδης
Έψαξα το πεπρωμένο μου
Ποτέ δεν απέφυγα τις μάχες,
Παρουσίασα
το γυμνό στήθος μου
χωρίς φόβο,
Συνήθως περπατούσα
χωρίς πανοπλία …
Ήμουν ένας κένταυρος,
Καταστρέψα
τους αντιπάλους
χωρίς έλεος,
Αλλά δεν θέλω πια
Δεν θέλω και πάλι τον πόλεμο
Αξίζει τώρα
την εσωτερική μου ειρήνη
να βρω
Αντ ‘αυτού,
Θέλω μόνο τα χρώματα μου
να φτάσουν στον ουρανό,
ρέοντας όπως τα ποτάμια,
αγγίζοντας τις καρδιές
επουλώνοντας πληγές
Δεν θέλω να κερδίσω
τον κόσμο πια
Δεν πιστεύω
στα παραπλανητικά
φώτα της κοινωνίας,
Είμαι ήδη μακριά
πέρα από την ψευδαίσθηση
ότι μας πωλούν ως αλήθεια,
πέρα από τους φόβους
με τους οποίους
μας χειραγωγούν,
Ως εκ τούτου,
η ανακάλυψη της τελειότητας
των έργων του Θεού
είναι η ανταμοιβή μου,
συγχώνευση
με την αγιότητα της φύσης
και εξεύρεση ειρήνης
είναι ο τελευταίος προορισμός μου …