Βαρέθηκα να αδειάζω τον εαυτό μου
Το να δίνεις τόσα πολλά στους άλλους... δεν σημαίνει να βρίσκεις ένα κενό για σένα στη δική σου ζωή... είναι απογοητευτικό να δίνεις και να δίνεις ανεξέλεγκτα.
Έρχεται εκείνη η στιγμή που σταματάς, αναπνέεις και νιώθεις κενός.... που μένεις?...
Και δεν λέω ότι δεν έχεις να δώσεις, ΝΑΙ, αλλά πρέπει να ξεκινήσεις δίνοντας στον εαυτό σου, να σκέφτεσαι αυτά που σε κάνουν ευτυχισμένο, ξεκίνα με μικρά πράγματα... ίσως ένας και μόνο καφές, ώρα για διάβασμα, περπατώντας κάτω παραλία ή βουνό, γράψε, τραγούδα... Δεν ξέρω τι σε κάνει ευτυχισμένο, αλλά αν ξέρω αν βάλεις τον εαυτό σου δεύτερο... δεν υπάρχει ποτέ χώρος για σένα. Και έχουμε μεγαλώσει να δίνουμε, και μας κάνει να νιώθουμε άσχημα όταν χαρίζουμε στιγμές, λες και η ζωή μας ανήκει σε άλλους ανθρώπους... Ε ΟΧΙ.
Η ζωή μου είναι δική μου, και ψάχνω τις μικρές μου στιγμές να κάνω αυτό που με κάνει ευτυχισμένο. Και ξέρεις κάτι; Αισθάνομαι χαρούμενος που μπορώ να μοιραστώ το χαμόγελο και την ευτυχία μου με τους ανθρώπους που αγαπώ.
Είναι απογοητευτικό να περιμένω από τους άλλους να μου δώσουν ό, τι χρειάζομαι, ο καθένας έχει τον τρόπο του, και τις προτεραιότητές του.
Δώσε στον εαυτό σου τη μεγαλύτερη αγάπη, αγάπησε τον εαυτό σου, έλα μαζί σου. Και πάνω απ ' όλα χαμόγελα!!