Ο σπόρος πάντα βλασταίνει …
Πέρα από τον λήθαργο και
Από τις ομίχλες.
Απορρέει απελευθερωμένος
και με τα ασημένια του φτερά,
αισθάνεται το υγρό χώμα
που είναι φυτευμένος
εκεί που δονείται,
η ροή του Σϋμπαντος.
Από εκείνο το άπειρο μέρος
που με κάνει να τρέμω
Πλημμυρίζοντας
τις αισθήσεις μου,
σαν την ηχώ μιας στιγμής
ενος εφήμερου χρόνου.