Το αχνό μέλλον του αύριο

Ε σύ…

Κρατάς τον καρδιακό παλμό
στην ουσία σου
και αφήνεις να ρέει
μέσα από τα χείλη μου
το άπειρο νέκταρ της ζωής,
ανεξάντλητη πηγή ποταμών
που ταξιδεύουν
με ανυπομονησία
στον κόσμο.

Στην υποσχεμένη Εδέμ
της μήτρας σου
μητρικός δείκτης
που καθοδηγεί τα βήματά μου
για την αναπόδραστη
πορεία της ζωής.

Η αιώνια πορεία των ματιών σου
που φωλιάζει σε ελπίδες
και παρηγοριά
το αχνό μέλλον του αύριο
που αναδεύεται
στο μυστήριο της ζωής.

Φωτίζεις λάμψεις
άπειρου φωτός
καρδιακούς παλμούς
στον δωρητή τ’ονείρου.

Φωτίζεις τα σκληρά βηματά μου
στα άγνωστα μονοπάτια της ζωής
αναγγέλλοντας το θάνατο
μπροστά από το χρόνο
και την αδύναμη κραυγή σου
συζευγνύεται με τη σιωπηρή
κραυγή της γης
στον ασφυκτικό
και αναπόφευκτο θάνατο
της εγωιστικής
αναρρίχησης
ενός ρυθμού.

Και μια σχισμή
από τα ήσυχα μάτια μου
κοιτάζοντας αδιάφορα
τη ζοφερή διέλευση της σκιάς σου
που έμαθε να μην υποφέρει
από τα δεινά της
να μην την φοβίζει η νύχτα…