Φωνές χιλίων δακρύων

Λέξεις

ανάμεσα σε
κωδικοποιημένα φύλλα.
Αναστεναγμοί,
αναφλέξεις πνεύματος
εκρήξεις
στην
απόψυξη της νύχτας.

Γλυκά όνειρα
ήδη απομακρυσμένα
εκεί που η μονοτονία
βρυχάται
και η πείνα πονάει
απο την περιπλάνηση
ανάμεσα στην μελαγχολία
και στα ταραγμένα
αποθέματα της ψυχής.

Φωνή χιλίων δακρύων.
Ακούω τη μακρά,
σφοδρή σιωπή.
Σκέψεις ελεύθερες
πετούν,
μνήμες εισβάλλουν
στην ψυχή μου.

Το φεγγάρι λάμπει
στην αιώνια εξορία του.
αχνό μέσα στην αχλύ της
λήθης.

Οι πύργοι του μυαλού μου
καλύπτονται με νοσταλγία,
με δονήσεις
και με διάφανους
ψιθύρους
ανάβει η νύχτα
ανάμεσα στις ρωγμές
που κρύβουν
τα χαλάσματα
τυλιγμένα από θρύλους,
ιστορίες πάθους
και ανομολόγητες
πεθυμιές…